Metrostel Zilvermeeuw

Metrotreinstel 23 (voorste deel 23A, achterste deel 23B), dat nu ‘live’ in het museum in ere wordt hersteld, representeert een bijzonder tijdperk in het Nederlands transport. Het behoort tot de generatie metrotreinstellen die officieel de typenaam Zilvermeeuw dragen, maar die ook luisteren naar de bijnaam ‘koekblik’ of ‘container’.

‘Onze’ Zilvermeeuw reed op 19 december 2015 een afscheidsrit en is de enige van zijn generatie die behoed is voor sloop. Met dit treinstel vond op 14 oktober 1977 de officiële opening plaats van eerste metrolijn van Amsterdam door Prinses Beatrix en Prins Claus.

Op 14 oktober 1977 verrichten Prinses Beatrix en Prins Claus, samen met burgemeester Polak de opening van de metro. De eerste rit vindt plaats tussen het station Weesperplein en station Holendrecht. De Amsterdammers mochten in het weekend erna gratis reizen.

Het gaat het hier om een Zilvermeeuw type M2; de tweede generatie metro’s. Van de vier Zilvermeeuwen type M1, die vanaf april 1973 proefritten reden op een speciaal daarvoor  aangelegd traject, is er geen meer over. Maar beide typen verschillen optisch en technisch weinig van elkaar.

Het herstel van de Zilvermeeuw, door een team van enthousiaste vrijwilligers van de stichting Electrische Museumtramlijn Amsterdam (EMA), zal jaren duren. Alleen al het verwijderen van de graffiti was een helse klus en nu begint een lange periode van schuren, overleggen, nieuwe delen maken, lassen, schilderen etc.

De Zilvermeeuw is een product van het toenmalige  Linke-Hofmann-Busch (LHB), gevestigd in het Duitse Salzgitter en sinds 1998 onderdeel van Alstom. Dezelfde fabriek leverde de klassieke gele Amsterdamse trams en nu levert Alstom de nieuwste metrostellen. Technisch is de M2 een zeer betrouwbaar product dat probleemloos 38 jaar dienst deed.

In de Nederlandse transporthistorie staat de komst van de metro in Amsterdam voor een ingrijpende vooruitgang.
In het collectief geheugen symboliseert de metro ‘Amerikaanse toestanden’ die we alleen nog kenden van de tv. Het koekblik roept herinneringen op aan alles wat retro is: een oranje, bruin, paars interieur; cassetterecorders; twee televisienetten; Amerikaanse diners; de tijd dat Jan Wolkers en Jan Cremer nog shockeren konden; de Bijlmer een vernieuwende woonwijk; de opkomst van grafitti en – voorafgaand aan de metroaanleg – de Nieuwmarktrellen begin jaren zeventig.

Dit icoon verdient van onze transporthistorie verdient een prominente plaats als museumstuk. Als u die mening deelt, zou het fantastisch zijn als u daaraan ook financieel iets bijdraagt. Elke gift is welkom!

Klik hier voor de laatste rit van de Zilvermeeuw

© Nederlands Transport Museum – Nieuw Vennep